Επικίνδυνα πράγματα. Διαβάστε με δική σας ευθύνη.

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Γάμοι και βαφτίσια

Τον τελευταίο καιρό συμβαίνει κάτι μυστήριο. Συνέχεια μαθαίνω νέα για το ποιός/α παντρεύτηκε, ποιός/α είναι να παντρευτεί και ποιός/α να αρραβωνιάστηκε ή βαφτίζει απο τον ευρύτερο κοινωνικό μου κύκλο και παθαίνω ένα σοκ, ή δύο, δεν είμαι σίγουρη. Αρχικά αναρωτιέμαι "ποιός/ποιά καημένος/η" και δευτερευόντως πέφτουν τα στοιχήματα περί του χρόνου διάρκειας του γάμου. Καφρίλες, αλλά εγώ φταίω? Αυτοί άρχισαν πρώτοι. :Ρ

Τι να πεί κανείς, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Και για να προλάβω τις μπηχτές, όχι, δεν τραβάω κανένα απολύτως ζόρι και δεν με πιάνει καμία ζήλια περί αυτών των γεγονότων. Ίσα ίσα, μπράβο και με γεια τους με χαρά τους. Βλέποντας αυτά σκέφτομαι πως αφού παντρεύτηκαν αυτές/αυτοί, τότε στάνταρ θα θέλει να έρθει και η δική μου η σειρά να μοιράσω κόλλυβα. Εχμ, κουφέτα ήθελα να πω. Αν κ δεν βιάζομαι, έχουμε μέλλον ακόμα. Κάτσε να βρούμε έναν άντρα της προκοπής μέσα σε τόσους καστράτους και βλέπουμε τα διαδικαστικά μετά, που είναι οι λεπτομέρειες στο όλο ζητούμενο. Αλλιώς γιατί να την κάνεις την μαλακία? Απλά για να πείς στη γειτονιά οτι παντρεύτηκες κ δεν έμεινες στο ράφι και οτι έβαλες νυφικό? Ντύσου νύφη μια μέρα ή κάθε μέρα στις απόκριες, να σου φύγει το άχτι.

Ειδικά με τόσα που βλέπω καθημερινά, λέω ευτυχώς που το σκέφτομαι έτσι το θέμα και δεν την πάτησα μέχρι τώρα. Γιατί όταν είσαι μικρός μπορείς να κάνεις πολλές μαλακίες, οπότε πάλι καλά. Νομίζω όμως οτι πρέπει να το έχεις και στο dna σου αυτό λίγο αλλιώς δεν γίνεται δουλειά. Πχ, τα κοριτσάκια όταν είναι μικρά λένε οτι ονειρεύονται το νυφικό και την εκκλησία. Εγώ πάλι δεν το είχα καθόλου ούτε τότε. Με έβλεπα να φοράω ένα navy blue ταγιεράκι με ψηλοτάκουνες γόβες, να αγορεύω σε ένα meeting. Μόλις τελείωνα την ονειροπόληση πήγαινα να παίξω με τους φίλους μου τα αγόρια, γιατί οι συμμαθήτριες μου είχαν να παντρέψουν την Barbie με τον Jon Jon στα διαλείμματα και τους χαλούσα το μυστήριο.

Ακόμα και όλη η διαδικασία ενός γάμου είναι ένα σκέτο FAIL. Οι μόνοι που θα πρέπει να το απολαμβάνουν είναι αυτοί που τραβάνε το περισσότερο ζόρι στην τελική με όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου. Οπότε τι, στήνεις ένα πανηγύρι και σκάς ένα σωρό λεφτά μόνο κ μόνο για να διασκεδάσεις τους καλεσμένους σου? Έλεος και πολυέλαιος δηλαδή. Για να μην πω τί γίνεται κατά τη διάρκεια ενός γάμου. Η υποκρισία και η κατινιά σε όλο της το μεγαλείο. Δύο πράγματα που μισώ θανάσιμα (μετά την ηλιθιότητα βεβαίως). Βλέπω κ μερικούς που συγκινούνται και κλαίνε κιόλας. Αηδία σκέτη, και αυτό και τα σάλια των γιαγιάδων που σε τραβολογάνε μόνο κ μόνο για να σου ευχηθούν. Γιαγιάδες και μάγισσες όλου του κόσμου ενωθείτε, ευχηθείτε μου να πετύχω ένα λόττο ή ένα τζόκερ, είναι πιο ΕΥΚΟΛΟ και πιο ΧΡΗΣΙΜΟ. Και εσύ σύμπαν ακούς? Ακούω να λές και συνωμότησε και λίγο επιτέλους υπέρ μου, μην ξέρεις μόνο να μου γαμάς το είναι με ηλιθιότητες.

4 σχόλια:

  1. Αν η κυρία θέλει γάμο, μέχρι πολιτικό, και καλεσμένοι εγώ εσύ, τα κουμπάρια, δυο φίλοι και οι γονείς, οι τελευταίοι όχι απαραίτητα...

    Ομοίως για τη βάφτιση του παιδιού που δε θέλω να κάνω. Πολιτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα έχω παιγμένα απο την εξεταστική, είναι η πρώτη φορά που δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Θα αρχίσω να επικοινωνώ ξανά με το περιβάλλον μετά τις 24 Σεπτεμβρίου. Ευχαριστώ για την κατανόηση. Αν και αφού επιμένεις τοοοοόσο πολύ να μου ξεδιαλύνεις την περιέργεια μου, ρίξε κ ένα παρασύνθημα τώρα... :Ρ :)

      Διαγραφή
    2. Η πρώτη; Εδώ εγώ ρε ξαναδιαβάζω τα παλιά μου κείμενα και συνάμα αναρωτιέμαι "Τις θέλω να πω ο ποιητής;"

      Λέω και καλά τα beliefs μου ότι, αν η κυρία με την οποία θα αποφασίσω να μοιραστώ 40-50 χρόνια από τη ζωή της, θέλει γάμο, ο μόνος δεκτός συμβιβασμός είναι ο πολιτκός γάμος με μέγιστο κόσμο εγώ, αυτή ("εσύ" στο πρωτότυπο, σαν να μιλάω σε αυτή), το οι κουμπάροι, το απαραίτητο επιτελείο και το πολύ άλλα δέκα άτομα.

      Και τα ίδια ισχύουν για την περίπτωση που κάνω παιδί, το οποίο θα βαφτιστει πολιτικά.

      Διαγραφή
    3. Ααα ΟΚ! τώρα τό 'χω... Σωστές οι σκέψεις σου, συμφωνώ.

      Διαγραφή