Παράκρουση (pt.2)

Αυτή τη φορά η καμπάνα της παράκρουσης χτυπάει για μένα και δεν την παλεύω καθόλου. Υπάρχουν και κάποια πράγματα που με εξωθούν σε οριακή κατάσταση, οπότε πως να τα διαχειριστώ με ηρεμία? Τουλάχιστον ένα ένα τη φορά, όχι όλα μαζί. Προσπαθώ να διατηρώ την ψυχραιμία μου, αλλά για πόσο ακόμα? Κοντεύω να φτάσω τους μοναχούς Σαολίν σε επίπεδα αυτοσυγκράτησης*, μόνο που αυτοί υπερτερούν σε σχέση με μένα. Ξέρουν και μια γαμάτη πολεμική τέχνη ενώ εγώ όχι. Κάποιοι θα πρέπει να χαίρονται γι’ αυτή τη μικρή λεπτομέρεια, γιατί αλλιώς τώρα θα έγραφα αυτές τις γραμμές πίσω από τα σίδερα. Είτε της φυλακής είτε του ψυχιατρείου (των φυλακών εννοείται).

Ειδικά τις τελευταίες μέρες, είναι αυτό που λέμε "εδώ σπίτια καίγονται και η πουτάνα λούζεται". Έχω που έχω τα προβλήματά μου, τα προσωπικά μου, άσε με.. που λέει και το λαϊκό άσμα. Εδώ και ένα μήνα+ το μυαλό μου έχει γίνει κουδούνι από την εξεταστική και ΤΟ διάβασμα, έχω κάψει τα μισά μου εγκεφαλικά κύτταρα από την αϋπνία και κάποιοι μαλακίζονται με το facebook και τα τηλέφωνα. Άντε στο πρώτο υπάρχει και το delete, block και τα σχετικά, από το κινητό τι μπορώ να κάνω? Μου τη σπάει αφάνταστα στη ΜΙΑ φορά που θα πιάσω το κινητό για να πάρω τηλέφωνο την μάνα μου για να την καθησυχάσω ότι ζω, να βλέπω 852 κλήσεις και 300 μηνύματα. Όλα από άσχετους, εννοείται. Που είμαι, που χάθηκα, γιατί δεν σηκώνω το τηλέφωνο, και άλλα τέτοια ηλίθια ενώ έχω εξηγήσει ότι ΕΧΩ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΗΗΗ γαμώ την τύχη μου γαμώ!!! Δεν πρόκειται να παρατήσω κάτι τόσο σημαντικό για να ασχοληθώ με τα ψυχολογικά κανενός. Μετά έρχεται και το δεύτερο κύμα "επίθεσης" στο facebook, όπου δεν τολμάω να μπώ online, γιατί αν και όποτε το κάνω πετάγονται 15 παραθυράκια μέσα στα μούτρα μου. No worries παιδιά, κακιά γάτα ψόφο δεν έχει.

Επειδή την ταμπέλα του ψώνιου την αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι, αναγκαστικά κάποιες φορές απαντάω σε όλα αυτά ενώ δεν έχω καθόλου όρεξη. Το χειρότερο μου είναι ότι μερικοί δεν νιώθουν τι τους εξηγώ και επιμένουν σαν πισινές ρόδες. Το ακόμα χειρότερο μου είναι ότι το συνεχίζουν κ μου τη λένε και από πάνω, με το να προσέξω λίγο τα νεύρα μου κ ότι αυτό σημαίνει ότι έχω έλλειψη σε έναν συγκεκριμένο τομέα, οπότε να κάνω κάτι επι του θέματος. Αχ τι μου λέτε σοβαρά? Μου γίνατε όλοι Ασκητές και ξέρετε.. Και ποια είναι η προτεινόμενη λύση δηλαδή εμπειρογνώμονες μου? Yeah, I know what you were thinking. Δυο λέξεις έχω να σας πώ: κρύα ντουζ.. άντε γιατί παραγνωριστήκαμε μου φαίνεται. 

Ύστερα έχουμε και τους/τις αγαπητούς/ες "συναδέλφους" που σπάνε μπάλες, περιμένοντας τελευταία στιγμή τη "βοήθεια του κοινού" μπας και περάσουν κανένα μάθημα. Οκ, εγώ να βοηθήσω, αλλά αυτά τα λέμε εγκαίρως, όχι να βοηθήσω εις βάρος του δικού μου γραπτού, όλα κ όλα. Σαν να μην φτάνει δηλαδή που γενικά στη σχολή επικρατεί το χάος στη χειρότερή του μορφή, ο καθένας το μακρύ του κ το κοντό του, η παραπληροφόρηση και η μη οργάνωση στο μεγαλείο της, έρχεται κ ο κάθε στόκος σαν κερασάκι στην τούρτα. Enough, I'm sick and tired και δηλώνω υπεύθυνα ότι χρειάζομαι επειγόντως διακοπές. 

*αυτό είναι μια προσπάθεια να γίνω καλύτερος άνθρωπος, να σταματήσω να επιβαρύνω τη θέση μου, γιατί τι ψυχές θα παραδώσω, αλλά δεν το βλέπω να γίνεται..

The weaker sex

Τα σχόλια δικά σας.... Εγώ ακόμα γελάω πάντως!!!

Γιάννης Βαρουφάκης: Στάση πληρωμών τώρα

Γιάννης Βαρουφάκης: Στάση πληρωμών τώρα (γιατί φοβούνται οι ξένοι μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα)

 

Ο Βαρουφάκης εξηγεί γιατί δεν πρέπει να φοβόμαστε την χρεοκοπία...

Για μέρες τώρα βαραίνουμε τις ψυχές μας με μια μόνιμη αγωνία: Θα χρεοκοπήσει το κράτος μας; Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αγκαλιάσουμε αυτό που φοβόμαστε... Αν οι φίλοι μας οι Γερμανοί δεν έχουν πρόβλημα να χρεοκοπήσουμε, καιρός είναι να το κάνουμε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Όχι ως διαπραγματευτική μπλόφα και ούτε μόνο γιατί το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να χρεοκοπήσουμε σε ένα χρόνο (βλ. το προηγούμενο άρθρο μου Το Πρώτο Τάνγκο στην Ευρωζώνη) αλλά επειδή ήρθε η ώρα να στρέψουμε το βλέμμα στην αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας.

Υπάρχει τέτοια πλευρά; Και βέβαια υπάρχει. Σε σχέση με χώρες όπως η γνωστή τρόικα Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία, αλλά και η Βρετανία και το Βέλγιο, το σύνολο του χρέους μας (δημοσίου και ιδιωτικού) είναι το μικρότερο. Πως αυτό; Επειδή οι έλληνες, ως άτομα αλλά και ως ιδιωτικός τομέας, χρωστάμε πολύ λιγότερα εκείνων. Ακόμα και οι αντιπαθέστατες τράπεζές μας έχουν ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα: Πάνω από 150 δις πραγματικών καταθέσεων! Μιλάμε για άνω του μισού ΑΕΠ σε καταθέσεις, κάτι για το οποίο οι περισσότεροι εταίροι μας θα σκότωναν να το έχουν, που λέει ο λόγος. Αν μάλιστα προσθέσετε και όλα τα χρήματα ελλήνων που βρίσκονται στο εξωτερικό, θα δείτε ότι οι έλληνες δεν είμαστε και τόσο φτωχοί κατά μέσον όρο, κι ας έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας στην Ευρώπη (με εξαίρεση την Λεττονία).

Ως πολίτες είμαστε ελάχιστα χρεωμένοι σε σχέση με πολλούς από τους επικριτές μας στις Λόνδρες, στα Παρίσια και στις Νέες Υόρκες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είμαστε λευκές περιστερές. Για δεκαετίες φορτώναμε το δημόσιο με τόσο μεγάλο χρέος που το βλέπουμε πλέον να βουλιάζει μπροστά στα μάτια μας. Εδώ όμως που φτάσαμε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ακόμα και να αποφασίσουμε σύσσωμοι (ΣΕΒ και ΓΣΕΕ, γιάπηδες και στελέχη του ΠΑΜΕ, αστοί των βορείων προαστίων και αναρχικοί της Πλατείας Εξαρχείων) να δώσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε στο κράτος, δεν αρκεί. Αν μάλιστα το παρακάνουμε στην αλληλεγγύη προς το δημόσιο, η ‘γενναιοδωρία’ μας αυτή θα στεγνώσει την κυκλική ροή του πλούτου από το οποίο εξαρτάται το δημόσιο για τα έσοδά του το 2011, το 2012 κ.ο.κ.

Ποια είναι λοιπόν τα χαρμόσυνα νέα; Ότι μια πτώχευση θα αποδειχθεί σχετικά ανώδυνη. Ο λόγος διττός: Πρώτον, δεν είμαστε κατά μέσον όρο ούτε οι φτωχότεροι ούτε οι πιο υπερχρεωμένοι. Δεύτερον, όσον αφορά τα χρέη του δημοσίου, αυτά βαραίνουν εμάς, ως άτομα, πολύ λιγότερο από όσο βαραίνουν τους ξένους.

Κάντε την σύγκριση με την Ιαπωνία, το χρέος της οποίας ανήκει σε Ιάπωνες σε ποσοστό 95%. Αν το Ιαπωνικό κράτος αναγκαστεί στην πτώχευση, η καταστροφή της χώρας θα είναι ολική. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει για εμάς, καθώς μας ανήκει (δηλαδή στις δικές μας τράπεζες) μόνο το 25% του δημόσιου χρέους μας. Έτσι λοιπόν, δεδομένου ότι η πτώχευση του δημοσίου διαγράφεται ως αναπόφευκτη (εκτός αν πανικοβληθούν οι εταίροι μας αρκετά και το συνδράμουν για χρόνια πολλά, οπότε έχει καλώς), το κόστος της στάσης πληρωμών δεν θα το υποστούμε μόνοι μας.

Μα αν το δημόσιο κηρύξει στάση πληρωμών, τι θα γίνει την επόμενη μέρα; Πως θα ξανα-δανειστεί; Πράγματι, το κράτος θα στριμωχθεί. Για κάμποσο καιρό το δημόσιο θα πρέπει απλώς να ξοδεύει όσα μαζεύει από φόρους. Και γιατί είναι κακό αυτό; Να μάθει επί τέλους, αφού θα έχει ανακουφιστεί από το νταλκά των τοκοχρεολυσίων, να ζει με αυτά που εισπράττει. Π.χ. να καταγγείλει όλες τις εξοπλιστικές συμβάσεις, να συμπιέσει τους ανώτερους μισθούς (τον δικό μου συμπεριλαμβανομένου) τόσο που να καλύπτει τις δαπάνες του από τους φόρους που εισπράττει κλπ.

Οι τράπεζές μας; Θα υποφέρουν, είναι αλήθεια – δεδομένου ότι ακόμα και το 25% του δημόσιου χρέους που διαθέτουν θα παγώσει. Ναι, αλλά μην ξεχνάμε ότι το έχουν ήδη διαθέσει στην ΕΚΤ ως ενέχυρο για ζεστό χρήμα που έχουν ήδη πάρει. Και ότι έχουν πρόσβαση στις τεράστιες, κατά κεφαλήν, αποταμιεύσεις μας. Για να μην προσθέσω ότι απολαμβάνουν εγκληματικά υψηλά ποσοστά κέρδους τόσα χρόνια. Όπως το κράτος μας, έτσι κι αυτές να μάθουν να ζουν λιτά και με σύνεση όπως κάνουν χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι των 700 ευρώ.

Επί πλέον, ο αποκλεισμός του κράτους μας από τις χρηματαγορές δεν θα διαρκέσει πολύ. Αν κηρύξει στάση πληρωμών, και ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του, δεν θα περάσει πολύ καιρός που παλιοί δανειστές θα αποδεχθούν νέους όρους αποπληρωμής ενός ποσοστού των περασμένων δανεικών και νέοι υποψήφιοι δανειστές (μπορεί και οι ίδιοι με τους παλιούς) θα σχηματίσουν ουρά έξω από το Υπουργείο Οικονομίας να το δανείσουν! Βλέπετε, το χρέος μας θα έχει μειωθεί τόσο που θα αποτελούμε εξαιρετική επένδυση. Έτσι είναι το κεφάλαιο – όταν οσφραίνεται ένα επικερδές deal δεν σέβεται ούτε τον εαυτό του.

Σε τελική ανάλυση, είναι λάθος μας να φοβόμαστε τόσο πολύ την στάση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου. Αλλοι πρέπει να φοβούνται μια τέτοια εξέλιξη περισσότερο από εμάς:

• η κυβέρνηση της κας Μέρκελ η οποία θα πρέπει να διασώσει τις Γερμανικές τράπεζες που θα κλονιστούν από μια δική μας στάση πληρωμών

• η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα πρέπει να δει τι θα κάνει με μία χώρα-μέλος την οποία δεν μπορεί να αποβάλει από την ΕΕ αλλά η οποία τελεί υπό πτώχευση

• οι κυβερνήσεις όλων των άλλων χωρών (πλην ίσως της Ολλανδίας και της Αυστρίας) που θα τρέμουν για το ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος των αγορών (των οποίων η όρεξη θα έχει ανοίξει από την ‘επιτυχημένη’ επίθεση στο χρέος της Ελλάδας)

• οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας (χωρών με συνολικό χρέος πάνω από 400%)

• όλοι όσοι έχουν επενδύσει στο ευρώ, είτε σε περιουσιακά στοιχεία είτε ως μέσο συναλλαγής.

Στάση πληρωμών λοιπόν!

Τώρα!

Με χαμόγελο και αισιοδοξία!

(Και ξέρετε ποιο είναι το ωραίο; Ότι αν πειθόμασταν να απελευθερωθούμε από τον φόβο της πτώχευσης, οι φίλοι μας οι Γερμανοί θα έσπευδαν την ίδια στιγμή να την αποσοβήσουν…)

*Ο Γιάνης Βαρουφάκης διδάσκει οικονομική θεωρία και πολιτική οικονομία στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. 

πηγή: http://planet-greece.blogspot.com/2012/02/blog-post_9714.html

Facebook session 2

Σήμερα ήταν μια μέρα όπως πολλές άλλες, ξύπνησα απλά το πρωί μέρα μεσημέρι χωρίς νεύρα και αφού άνοιξα τα μάτια μου με μια κούπα καφέ, είπα να δω τι παίζει και στο facebook, αν είναι όλα έτσι όπως τα άφησα από την προηγούμενη ή έγινε τίποτα "συνταρακτικό" που πρέπει να γνωρίζω. Φυσικά και ειρωνεύομαι χρησιμοποιώντας τη λέξη «συνταρακτικό», για τον απλούστατο λόγο πως τα συνταρακτικά συμβαίνουν έξω από τα πλαίσια του facebook, only in real life (και έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα, βεβαίως βεβαίως). Ανοίγω το chat, διαβάζω τα μηνυματάκια μου, βλέπω τις ειδοποιησούλες μου, κάνω accept τα αιτηματάκια μου, και πάει λέγοντας. Μέχρι εκείνη τη στιγμή όλα καλά.

Επειδή όμως μέρα χωρίς Λουκρητία με σπασμένα νεύρα δεν περνάει, κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να μου την σπάσει στέλνοντάς μου αυτό: http://s3.noelshack.com/old/up/mov0001-d840754d2.swf?22355524446_girlef8fz27.jpg  

Εναλλακτικά κυκλοφορεί και σε αυτή τη μορφή: http://www.susya.ru/flash/fvp.swf

Προειδοποίηση: Είναι μια μαλακία και μισή (αθροιστικά δηλαδή έχουμε μιάμιση μαλακία, που υπερβαίνει το μέσο όρο), υποτίθεται ότι τρομάζεις βλέποντας το και μετά δεν μπορείς να κοιμηθείς αν είναι βράδυ(not).

Άντρας μου το έστειλε και να προσθέσω ότι είναι (ήταν, σωστότερα) υποψήφιος γκόμενος, ο οποίος αφού έφαγε το ακυράκι του, είπε να μου την σπάσει λιγάκι μάλλον. Αντί για καλημέρα είχε αυτό το λινκ και τίποτα άλλο, οπότε λόγω περιέργειας το άνοιξα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι απλά χαλάστηκε η αισθητική μου και τον απαξίωσα ακόμη περισσότερο γενικά, ειδικά όμως σε κλίμακα του IQ σημείωσε αρνητικό νούμερο. Έχω μια και μόνη ερώτηση: Τι ναρκωτικά παίρνεις ρε αγόρι μου? Ένα ένα και με το μαλακό, όχι όλα μαζί γιατί σε βλάπτουν. Κ όχι μόνο γι’ αυτόν δηλαδή, για όλους όσους σκαρφίζονται διάφορα τέτοια για να τραβήξουν την προσοχή(?) ή για να κάνουν πλακίτσα(?) έχω ακριβώς την ίδια απορία. Guess what, you' re not funny or pranky, you are morons, M-O-R-O-N-S!

Δηλαδή ρε πανηλίθιε τι περιμένεις μετά από αυτό? Να πώ «πω πω τι κελεπούρι έχασα» και να λιποθυμήσω στην αγκαλιά σου από την έξαψη (να το θέσω κομψά)? Αποτέλεσμα: Ban και πάλι ban. Αϊ σιχτίρ δηλαδή.!@#$%^&*()@#$%^&*

Ποίηση

Στην πρασινάδα κάθεσαι

κι εγώ σου το χαϊδεύω
το παχουλό χεράκι σου
που τόσο το λατρεύω.

Γιατί μικρή μου μόλις με δεις
ευθύς τα κατεβάζεις;
στο χώμα τα ματάκια σου
κι εμέ δεν με κοιτάζεις;

Μήπως τον έχω εγώ μικρό
τον πόνο στην καρδιά μου;
Μήπως δεν μου σηκώνεται
μια τρίχα από τα μαλλιά μου;

Θα 'ρθω στο παραθύρι σου
θα 'ρθω να σου την παίξω
να παίξω την κιθάρα μου
κ' ύστερα να σε κλέψω.

Κι άμα δεν έβγης να με δεις
θα πάω για να χύσω,
να χύσω δάκρυα πικρά
μήπως σε λησμονήσω. 

Αξία της ποίησης: Ανεκτίμητη

Άντε και καλό μήνα, με λιγότερο κρύο και χιόνια.. τα βαρέθηκα!