Επικίνδυνα πράγματα. Διαβάστε με δική σας ευθύνη.

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Παράκρουση (pt.2)

Αυτή τη φορά η καμπάνα της παράκρουσης χτυπάει για μένα και δεν την παλεύω καθόλου. Υπάρχουν και κάποια πράγματα που με εξωθούν σε οριακή κατάσταση, οπότε πως να τα διαχειριστώ με ηρεμία? Τουλάχιστον ένα ένα τη φορά, όχι όλα μαζί. Προσπαθώ να διατηρώ την ψυχραιμία μου, αλλά για πόσο ακόμα? Κοντεύω να φτάσω τους μοναχούς Σαολίν σε επίπεδα αυτοσυγκράτησης*, μόνο που αυτοί υπερτερούν σε σχέση με μένα. Ξέρουν και μια γαμάτη πολεμική τέχνη ενώ εγώ όχι. Κάποιοι θα πρέπει να χαίρονται γι’ αυτή τη μικρή λεπτομέρεια, γιατί αλλιώς τώρα θα έγραφα αυτές τις γραμμές πίσω από τα σίδερα. Είτε της φυλακής είτε του ψυχιατρείου (των φυλακών εννοείται).

Ειδικά τις τελευταίες μέρες, είναι αυτό που λέμε "εδώ σπίτια καίγονται και η πουτάνα λούζεται". Έχω που έχω τα προβλήματά μου, τα προσωπικά μου, άσε με.. που λέει και το λαϊκό άσμα. Εδώ και ένα μήνα+ το μυαλό μου έχει γίνει κουδούνι από την εξεταστική και ΤΟ διάβασμα, έχω κάψει τα μισά μου εγκεφαλικά κύτταρα από την αϋπνία και κάποιοι μαλακίζονται με το facebook και τα τηλέφωνα. Άντε στο πρώτο υπάρχει και το delete, block και τα σχετικά, από το κινητό τι μπορώ να κάνω? Μου τη σπάει αφάνταστα στη ΜΙΑ φορά που θα πιάσω το κινητό για να πάρω τηλέφωνο την μάνα μου για να την καθησυχάσω ότι ζω, να βλέπω 852 κλήσεις και 300 μηνύματα. Όλα από άσχετους, εννοείται. Που είμαι, που χάθηκα, γιατί δεν σηκώνω το τηλέφωνο, και άλλα τέτοια ηλίθια ενώ έχω εξηγήσει ότι ΕΧΩ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΗΗΗ γαμώ την τύχη μου γαμώ!!! Δεν πρόκειται να παρατήσω κάτι τόσο σημαντικό για να ασχοληθώ με τα ψυχολογικά κανενός. Μετά έρχεται και το δεύτερο κύμα "επίθεσης" στο facebook, όπου δεν τολμάω να μπώ online, γιατί αν και όποτε το κάνω πετάγονται 15 παραθυράκια μέσα στα μούτρα μου. No worries παιδιά, κακιά γάτα ψόφο δεν έχει.

Επειδή την ταμπέλα του ψώνιου την αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι, αναγκαστικά κάποιες φορές απαντάω σε όλα αυτά ενώ δεν έχω καθόλου όρεξη. Το χειρότερο μου είναι ότι μερικοί δεν νιώθουν τι τους εξηγώ και επιμένουν σαν πισινές ρόδες. Το ακόμα χειρότερο μου είναι ότι το συνεχίζουν κ μου τη λένε και από πάνω, με το να προσέξω λίγο τα νεύρα μου κ ότι αυτό σημαίνει ότι έχω έλλειψη σε έναν συγκεκριμένο τομέα, οπότε να κάνω κάτι επι του θέματος. Αχ τι μου λέτε σοβαρά? Μου γίνατε όλοι Ασκητές και ξέρετε.. Και ποια είναι η προτεινόμενη λύση δηλαδή εμπειρογνώμονες μου? Yeah, I know what you were thinking. Δυο λέξεις έχω να σας πώ: κρύα ντουζ.. άντε γιατί παραγνωριστήκαμε μου φαίνεται. 

Ύστερα έχουμε και τους/τις αγαπητούς/ες "συναδέλφους" που σπάνε μπάλες, περιμένοντας τελευταία στιγμή τη "βοήθεια του κοινού" μπας και περάσουν κανένα μάθημα. Οκ, εγώ να βοηθήσω, αλλά αυτά τα λέμε εγκαίρως, όχι να βοηθήσω εις βάρος του δικού μου γραπτού, όλα κ όλα. Σαν να μην φτάνει δηλαδή που γενικά στη σχολή επικρατεί το χάος στη χειρότερή του μορφή, ο καθένας το μακρύ του κ το κοντό του, η παραπληροφόρηση και η μη οργάνωση στο μεγαλείο της, έρχεται κ ο κάθε στόκος σαν κερασάκι στην τούρτα. Enough, I'm sick and tired και δηλώνω υπεύθυνα ότι χρειάζομαι επειγόντως διακοπές. 


*αυτό είναι μια προσπάθεια να γίνω καλύτερος άνθρωπος, να σταματήσω να επιβαρύνω τη θέση μου, γιατί τι ψυχές θα παραδώσω, αλλά δεν το βλέπω να γίνεται..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου