Επικίνδυνα πράγματα. Διαβάστε με δική σας ευθύνη.

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Ντρουγκου ντρουγκου

Δεν κάνει άλλη δουλειά ο γείτονας μου, παίζει το όργανό του. Όλη μέρα. Και μου σπάει τα νεύρα σε θρυψαλάκια μέχρι εκεί που δεν παίρνει, ΟΛΗ ΜΕΡΑ. Ήθελα να ‘ξερα, άλλη δουλειά δεν έχει? Πρωί μεσημέρι βράδυ, σαν αντιβίωση ένα πράμα.

Για να εξηγούμαι, το όργανο του δεν είναι άλλο από ένα παραδοσιακό κρητικό μουσικό όργανο (μάλλον λύρα, αλλά δεν παίρνω και όρκο), το οποίο το βασανίζει και το γρατζουνάει όποτε μπορεί, μαζί και τα νεύρα μου, καθότι τις γκαρσονιέρες μας τις χωρίζει μια μεσοτοιχία. Και απ’ότι καταλαβαίνω, ηχομόνωση δεν παίζει να έχει μπει στο κτίριο (μα τι πολυτέλειες είναι αυτές που ψάχνω, λεφτά δεν υπάρχουν). Τώρα θα μου πεις, σπίτι του είναι μωρή, ότι θέλει θα κάνει. Σωστά, εξάλλου κ εγώ αν φέρω ντραμς στο σπίτι, και τα παίζω στις 4 τα ξημερώματα, τι μπορεί να μου πει??

Αλλά καλά να πάθω, το «πρόσεχε τι λές» είναι μεγάλη αλήθεια. Πάντα ήμουν υπέρ των ανθρώπων που ασχολούνται με την παράδοση γενικά και τη στηρίζουν, όπως επίσης το να γουστάρουν τον τόπο τους, σε λογικά πάντα πλαίσια. Τώρα όμως που η παράδοση μετακόμισε δίπλα μου, το «λούζομαι» και καλά να πάθω. Να θυμηθώ την επόμενη φορά απλώς να κρατάω το στόμα μου κλειστό.*

Το βλέπω, θα έχουμε μαλλιοτραβήγματα ειδικά στην περίοδο της εξεταστικής, που ειδικά τότε χρειάζομαι απόλυτη ησυχία για να μεγαλουργήσω και να γράψω τις βαθμάρες μου στα μαθήματα (εδώ κυριολεκτώ). Από τώρα το δαιμόνιο μου σκέφτεται 100+1 τρόπους εξουδετέρωσης της πηγής της φασαρίας. Και μη μου πεί κανείς ότι αυτό δεν είναι φασαρία, γιατί δεν ξέρει. Δεν μένει δίπλα στη φασαρία και δεν μπορεί κατά συνέπεια να εκφέρει άποψη. Οπότε μπάλες. Μουσική μια φορά αυτό δεν το λες πάντως. Κακοποίηση της μουσικής, άνετα.

Να ’το να ‘το άρχισε πάλι να μου βιάζει τους ακουστικούς μου πόρους! Και η ώρα είναι 1:54 π.μ. γαμώ την τύχη μου. I rest my case πρίν τα πάρω στο κρανίο και πάω δίπλα και του κάνω τις χορδές φιόγκο στο λαιμό. Και τον συμπαθώ τον γείτονα κατά τα άλλα.

*απλά δεν παίζει τέτοια περίπτωση τώρα που το ξανασκέφτομαι.


Υ.Γ. με τα ντραμς θα είμαι κάπως έτσι:




Not bad at all. Θα τα ζητήσω δώρο απο τον Αη Βασίλη φέτος.

5 σχόλια:

  1. To email φίλτατη, είναι dunnowhatusertoput@yahoo.gr,αν δεν το είδες στο μπλογκ μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. yeap, το είδα μόλις.. I'll be back with a private message a.s.a.p. my friend..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν θες μπορω να βοηθήσω με την αγορά των drums! :P
    Οι γείτονες του προβάδικού μου, πάντως, θα με σκότωναν άνετα (πλην ενός, αλλά η κόρη του μάλλον θέλει το ντράμερ, ξεφεύγω πάλι), σε προειδοποιώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. χαχαχα ενδιαφέρομαι για τη βοήθεια!! I need those drums!!! αφού δεν μου τα έφερε δώρο ο i-Bill κάπως πρέπει να βολευτώ κ εγώ. Τώρα αν οι γείτονες νομίσουν οτι μπορούν να με σκοτώσουν, 1ον) είμαι εφτάψυχη, και 2ον) θα καραδοκώ με τις μπαγκέτες στα χέρια.. ;Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή